Tuesday, November 6, 2012

Perbualan Antara Aku Dengan Lelaki Hot Yang Soleh Part 2

Aku ketuk pintu rumah . Sepi tak berjawab . 5 minit begitu . Ah dalam hati dah berantakan macam naik roller-coaster . Masih sepi . Tak lama kemudian , aku dengar derap langkah manusia . Pintu terkuak dari dalam . Kuma keluar sambil tersengih - sengih dengan muka minta kaki .

-Kau pergi mana , gila ?
-Assalamualaikum .
-Waalaikumussalam . Kau pergi mana , gila ?
-Apasal ?
-Aku cari engkaulah .
-Kenapa ?

Aku tak mampu nak jawab . Setiap kali engkau tanya kenapa aku cari engkau , aku memang tak bersedia dengan jawapan . Aku tak ada jawapan . Yang aku tahu , mencari engkau , tak pernah perlukan sebarang sebab atau alasan . Dengan engkau Kuma , aku tak perlu alasan .

-Ah kau tak payah tahulah kenapa aku cari engkau . Kau ngada - ngada hilang kenapa ?

Kuma tersengih - sengih . Bersongkok dan lengkap berbaju Melayu warna merah jambu pekat , dia bersandar di jenang pintu . Malas nak puji . Tapi Kuma kacak hari itu . Ah mungkin juga sebab sudah lama tak nampak batang hidung dia , jadi muka dia yang biasa biasa itu kacaknya terserlah secara luarbiasa . Mungkinlah .

-Aku tak bayar sewa rumah . Jadi , sebab kan nak lari dari tuan rumah . Aku sorokkan diri sendiri .

Alasan bodoh mintak kaki . Kuma sengih lagi .
-Kau duduk rumah mak bapak kau , gila .

Bocor ketawa dari mulut Kuma . Ketawa lelaki beriman yang soleh bukan macam ketawa Mat Rempit . Teratur , dengar antara iya ataupun tidak . Hilang mata Kuma , bila dia ketawa begitu . Kuma , jangan nak perasan Kpop .

-Aku cuma rasa nak bersendiri .

Kata Kuma selepas tawanya mati . 

Aku lepaskan satu keluhan berat . Berat , sampaikan dada tak tertanggung . Setiap kali nafas dihela terasa tersangkut - sangkut .

-Lain kali jangan hilang - hilanglah . Kalau nak hilang pun , bagi notislah . Atau kau sediakan peta . Kau hilang mana , aku senang cari .

Aku benci dengan nada suara aku sewaktu aku ucapkan ini . Nada suara orang lemah . Nada suara penuh berharap . Nada suara kebergantungan . Nada suara penuh permintaan . Aku benci terlalu mengharap begini . Lemah dan melemahkan .

Kuma ketawa lagi . Dia membetulkan posisi berdiri , tetapi kemudian bertukar fikiran . Dia , melabuh punggung di muka pintu . Matanya memandang aku . Tapi macam biasa , aku tak dapat membaca apa yang ada dalam kepalanya . Kuma bijak meletak sempadan . Menghalang mana mana manusia membaca kotak fikiran .

-Aku tak mahu menyusahkan .
-Kau tak pernah susahkan aku , gila .
-Cukup cukuplah aku susahkan semua orang .
-Tapi bukan aku .
-Kau baik . Aku taknak tambahkan masalah . Kau punya komitmen lain .
-Satu perempat jiwa aku , aku peruntukkan untuk memikir masalahmu .
-Aku cuma , tak mahu menyusahkan siapa siapa lagi .

Dan kali ini , aku benci dengan nada suara kau sewaktu kau ucapkan itu . Nada suara orang lemah . Nada suara hilang harap . Nada suara hilang kebergantungan . Nada suara pengunduran . Aku benci keadaan kau yang lemah dan melemahkan .

-Bahu kiri dan kanan aku bermohon supaya kau sudi meletakkan sedikit beban . Sharing is caring .
-Aku gagal jaga hati semua orang . Menyusahkan semua orang adalah yang terakhir aku fikirkan . Lagi lagi , kau yang terlalu baik .
-Aku tak baiklah ! 
-Kau selalu beri aku kerabu mangga .
-Mangga buat kerabu tu , aku curi dari rumah depan !
-Apa - apalah . Semua orang hak beri pandangan . Itu engkau pada pandangan aku .
-Janganlah hilang lagi .
-Aku tak janji .
-Aku minta cuma yang satu ini .
-Kau ingat tau , aku ada atau tak ada , aku akan selalu ingat engkau . Engkau spesis pelik . Aku tak akan lupa .
-Kau ingat tau , mana kau hilang , jangan lupa cari jalan pulang . Aku akan cari . Kalau tak jumpa , aku tunggu engkau ditempat asal yang mula mula kita jumpa . Dalam hati .
 

Aku lihat Kuma diam . Entah apa yang dia fikir . Aku tak tahu .

-Aku tak janji .
-Kalau kau nak hilang sekalipun , bagitahu aku dulu . Jadi aku boleh tunggu kau dengan aman . Jadi selera makan aku tak hilang .
-Kan bagus . Kau kan sibuk mahu kurus .
-Longkang .

Kami ketawa bersama . Aku ketawa seikhlasnya . Kuma , aku tak tahu . Entah kenapa aku terasa - rasa , seperti itu akan menjadi kali terakhir aku berjumpa Kuma . Aku rasa , macam Kuma mahu pergi jauh . Jauh kemana aku tak tahu . Yang aku tahu , aku bakal dihadiahi Kuma dengan satu kehilangan yang panjang dan menunggu dia pulang merupakan salah satu cabaran .

-Tunggu aku buat apa ?
-Tak tahu . Tapi kau dah macam sebahagian daripada darah daging aku .
-Tapi kenapa aku ?
-Kekasih boleh tinggalkan kau , keluarga , tak akan . Longkang macamanapun engkau , keluarga tetap keluarga .
-Kenapa aku ?
-Mana aku tahu , itu Tuhan punya kerja .
-Aku hina . Tak layak untuk semua ni .
-Aku nak tendang kau boleh ?

Kuma ketawa lagi . Kalau boleh , aku mahu Kuma ketawa sepuas - puasnya . Lupakan masalah , lepaskan beban , lepaskan kesakitan , semua yang menghalang dia daripada tertawa dengan bahagianya , aku mahu Kuma lepaskan . Tuhan , aku mahu jiwa Kuma bebas sebebas bebasnya . Untuk sekali ini Tuhan , bisakah dimakbulkan ?

-Boleh ya , Kuma ? Jangan hilang lagi ?
-Insyaallah . Aku tak janji .
-Kalau kau mahu hilang juga , bagitahu aku .
-Insyaallah .

Azan maghrib berkumandang . Kuma bingkas bangun .

-Aku minta diri .
Aku mengangguk . 

-Lepas solat , jemput datang rumah . Mak aku masak asam pedas .
-Ah lagilah aku segan .
-Kau dah macam keluarga . Mak aku suruh datang , kau tak boleh cakap tak .
-Terima kasihlah . Aku tak tahu nak appreciate macamana .
-Jangan hilang !

Kami ketawa lagi . Aku perhatikan Kuma menyarung selipar , bersiap mahu menuju ke surau . Kuma , ini ujian Allah buat engkau . Buat aku juga . Aku tak mahu hilang kau , Kuma . Kau kena tahu dan faham itu . Kenapa aku tak mahu hilang kau , aku betul betul tak ada alasan atau sebab untuk itu Kuma . Yang aku tahu , kau penting . Dan aku betul betul menghargai engkau sebagai pengisi tetap ruang jiwa yang satu per empat itu tadi . Bukan dibuat - buat Kuma . Dan bukan bersulam apa - apa agenda . 

Sekilas Kuma menoleh , sambil tersenyum . Senyuman yang aku kira sangat ikhlas . Ikhlas kerana serentak dengan simetrinya bibir Kuma kekiri dan kekanan , dapat aku lihat , walaupun bukan secara harfiahnya , beban beban celaka itu hilang dari bahu kiri kanannya .

-Terima kasih ya untuk kasih sayangnya . Kau , jiran aku yang terbaik !

Ucap Kuma . Kuma angkat tangan sebelum sirna ditelan kejauhan . Aku membalas . Aku perhatikan langkahnya yang berat dan satu satu itu . Kalaulah aku boleh berkongsi separuh beban kau , Kuma . Aku sanggup .

Kuma , jangan hilang hilang lagi !


10 comments:

mujagirl92 said...

kuma ni your best fren ek,, nak kawin ngn kuma bleh tak? :)

Cik Puan Bunga said...

@Nurmujahidah IsmailNak kawin dengan Kuma ? Nanti akak tanyakan Kuma eh eh . Dia pun tengah mencari tuh ! :D

Miss Tasantek said...

kerabu mangga curi dari rumah depan, depan umah kau ada rumah eh? ouh..jiran baru barangkali :P

Cik Puan Bunga said...

@Miss TasantekKau tak nampak ke weh ??

✿ n.i.e.y.x.z.h.a ✿ ™ said...

Ni cerpen ke ape..huhu...sonok plak membacenye kalau buat novel ok ni..hehe

Cik Puan Bunga said...

@✿ n.i.e.y.x.z.h.a ✿ ™Kejadian sebenar yang digramatiskan . HAHA ! Terima kasih ! :3

miZz sYirAh said...

assalamualaikum

waa...kagum dgan cara penulisan akak(ok taip) :D....kalau akak buat novel..KOMPEM saya beli tau..

Cik Puan Bunga said...

@miZz sYirAhWaalaikumussalam . Alahai terima kasih ! ><, Kalau keluar novel akak , awak beli ya ? Kihkih !

siha said...

cerita ni, PERFECT!

Cik Puan Bunga said...

@sihaTerima kasih Siha ! :)